در فیلم «میان‌ستاره‌ای» (Interstellar) ساخته کریستوفر نولان، مت دیمون در نقش دکتر «مان» ظاهر شد؛ شخصیتی که پس از سال‌ها انجماد در سیاره‌ای یخ‌زده بیدار می‌شود و با خیانت و خودخواهی، تلاش می‌کند از مهلکه جان سالم به در ببرد. این نقش کوتاه اما تأثیرگذار، یکی از لحظات به‌یادماندنی فیلم را رقم زد و چهره‌ای تاریک از غریزه بقا در انسان ارائه داد.

یک سال بعد، دیمون در فیلم «مریخی» (The Martian) ساخته ریدلی اسکات، بار دیگر در نقش انسانی تنها در سیاره‌ای دیگر ظاهر شد — اما این بار در قالب دکتر «مارک واتنی»، فضانوردی خوش‌فکر و امیدوار که برای زنده ماندن روی مریخ باید از علم و اراده‌اش بهره بگیرد. دیمون در گفت‌وگو با یاهو فاش کرد که ابتدا به دلیل شباهت موضوعی دو فیلم، در پذیرش نقش تردید داشت: «به اسکات گفتم تازه از فیلمی آمده‌ام که در آن روی سیاره‌ای گیر افتاده‌ام، اما او گفت این دو فیلم کاملاً متفاوت‌اند و ساخت این یکی واقعاً لذت‌بخش خواهد بود.»

اسکات حق داشت. برخلاف شخصیت ناامید و خودخواه دکتر مان، مارک واتنی مظهر امید و ایمان به انسانیت است. در حالی‌که دکتر من برای نجات خود حاضر است دیگران را قربانی کند، واتنی باور دارد که حس همدلی و همکاری بشر نجات‌بخش است. او با تلاش و شوخ‌طبعی، مأموریت نجاتش را به یکی از صحنه‌های انگیزشی و انسانی تاریخ سینما بدل می‌کند.

«مریخی» با بازی درخشان مت دیمون، نقدهای بسیار مثبتی دریافت کرد و امتیاز ۹۱ درصد در سایت Rotten Tomatoes به دست آورد — گواهی بر موفقیت انتخابی که دیمون در نهایت از آن پشیمان نشد.