کتاب جدید (The Making of Quentin Tarantino’s Once Upon a Time… in Hollywood) نوشته جِی گِلنی، نگاهی پشت‌صحنه به فیلم کوئنتین تارانتینو دارد که بازسازی حوادث قتل خانواده مانسون در هالیوود ۱۹۶۹ است. در این اثر، لئوناردو دی ‌کاپریو نقش ریک دالتون، بازیگر یک سریال وسترن، و برد پیت نقش بدل‌کار او، کلیف بوت، را بازی می‌کنند.

یکی از صحنه‌های شاخص فیلم، وقتی ریک دالتون در سریال (Lancer) بازی می‌کند و پس از شبی پر از مشروبات الکلی دچار بحران اعتماد به نفس می‌شود و دیالوگ‌هایش را فراموش می‌کند، به بداهه‌پردازی دی ‌کاپریو بدل شد. بازیگر با پیشنهاد خودش، خواست ریک دالتون لحظه‌ای واقعی از شکست و تحقیر شخصی را تجربه کند و تارانتینو پس از بحث و بررسی، صحنه را بازنویسی کرد تا دی‌کاپریو بتواند احساسات شخصیتش را آزادانه بیان کند.

در این فرآیند، تارانتینو و دی ‌کاپریو با همکاری هم دیالوگ‌های کلی را مشخص کردند، اما اجرای جزئیات به دی‌ کاپریو سپرده شد. او در قالب شخصیت ریک، فروپاشی روانی و عصبانیت خود را در فضای محدود تریلر به تصویر کشید. برد پیت این اجرا را یکی از بزرگ‌ترین صحنه‌های بازیگری تاریخ سینما توصیف کرد و تارانتینو نیز تأکید کرد که دی ‌کاپریو کاملاً در نقش شخصیت غرق شده و صحنه‌ای بی‌نظیر خلق کرده است.

این صحنه نه تنها بحران درونی ریک دالتون را نشان می‌دهد، بلکه نمونه‌ای از همکاری خلاقانه بین کارگردان و بازیگر است که به خلق لحظه‌ای سینمایی با قدرت احساسی بالا انجامید.