انیمه کوتاه «رز مغناطیسی» (Magnetic Rose) که در سال ۱۹۹۵ به‌عنوان بخش نخست مجموعه «خاطرات» (Memories) ساخته کوجی موری‌موتو و با فیلمنامه‌ای از ساتوشی کن (خالق Paprika و Paranoia Agent) عرضه شد، همچنان از شاخص‌ترین نمونه‌های انیمه علمی‌تخیلی با بن‌مایه‌های روان‌شناختی و ترسناک به شمار می‌آید. این اثر در نسخه بازسازی‌شده 4K جلوه‌ای تازه یافته و بار دیگر یادآور دوران طلایی انیمیشن سنتی ژاپن هم‌عصر با (Akira) است.

داستان، گروهی از زباله‌جمع‌کن‌های فضایی را در سفینه‌ای به نام «کرونا» دنبال می‌کند که پس از دریافت سیگنال اضطراری، وارد کشتی متروکه‌ای می‌شوند و در فضایی پررمز و راز گرفتار می‌شوند. موری‌موتو با بهره‌گیری از رنگ، نور و طراحی صحنه‌های چندلایه، جهانی می‌سازد که هم یادآور «بیگانه» (Alien) است و هم حس رعب و زیبایی را توأمان القا می‌کند.

انیمیشن اثر با ترکیب استادانه نقاشی دوبعدی و افکت‌های دیجیتال، هنوز هم استانداردی برای هم‌نشینی تکنیک و احساس به‌شمار می‌رود. جزئیات چهره، حرکات نرم و هم‌زمانی دقیق صدا و تصویر، آن را از بسیاری از تولیدات امروزی متمایز می‌کند.

بازخوانی این اثر در قیاس با مجموعه‌های جدیدی چون (Star Wars: Visions) یا آثار استودیو 4°C، نشان می‌دهد که علی‌رغم پیشرفت فناوری، بسیاری از آثار معاصر فاقد آن یکپارچگی و عمق احساسی هستند که انیمه‌های دهه ۹۰ میلادی ارائه می‌دادند.

«رز مغناطیسی» امروز نه‌فقط یادگاری از شکوه انیمه کلاسیک، بلکه نمونه‌ای ماندگار از چگونگی پیوند میان انسان، فناوری و حافظه در دل تاریکی فضا است؛ گواهی بر نبوغ ساتوشی کن و چشم‌انداز شاعرانه سینمای ژاپن.