در دوران ریاست‌جمهوری رونالد ریگان در دهه ۱۹۸۰، سینمای آمریکا شاهد ظهور ژانر موسوم به «اکشن مردانه» بود؛ سبکی که با قهرمانانی عضلانی و نیرومند مانند آرنولد شوارتزنگر و سیلوستر استالونه شناخته می‌شد. این چهره‌ها نماد قدرت، وطن‌پرستی و سختی بودند. اما در اواخر دهه، ستاره‌ای جدید با نگاهی متفاوت وارد صحنه شد: ژان‌کلود ون‌دام، رزمی‌کار و بازیگر بلژیکی که ظرافت و احساس را به سینمای اکشن آورد.

ون‌دام در مصاحبه‌ای با واشنگتن پست در سال ۱۹۹۱، هنگام تبلیغ فیلم (Double Impact) گفت که وجه تمایز او با دیگر قهرمانان اکشن، احساس‌گرایی و توانایی گریه کردن روی پرده است. او تصریح کرد: «آرنولد و اسلای (استالونه) از گریه کردن می‌ترسند… من می‌خواهم درباره عشق و شور فیلم بسازم. برای زیستن روی زمین، باید عشق را تجربه کرد.»

او در دهه‌های بعد با فیلم‌هایی چون (Kickboxer)، (Bloodsport) و (Hard Target) به شهرت جهانی رسید، اما آثار متأخرش مانند (JCVD) و سریال (Jean-Claude Van Johnson) وجهی درون‌نگر و خودآگاه از شخصیتش را آشکار کردند. برخلاف بسیاری از هم‌دوره‌ای‌هایش، ون‌دام در فیلم‌هایش همواره جنبه‌ای رمانتیک و انسانی از قهرمان اکشن را نمایش داده است.

در همان گفت‌وگو، روزنامه‌نگاران از دیدن طیف وسیع احساسات در چهره ون‌دام شگفت‌زده شدند؛ چیزی که کمتر در چهره‌های سرد و خشن شوارتزنگر و استالونه دیده می‌شد. جذابیت ظاهری او نیز بی‌تأثیر نبود؛ مجله Cosmopolitan او را یکی از «جذاب‌ترین مردان دهه ۹۰» نامید.

در زندگی شخصی نیز ون‌دام وجهی عاشقانه داشت. او با بدنساز آمریکایی «گلادیس پرتگیز» ازدواج کرد و با وجود طلاق در ۱۹۹۲، دوباره در سال ۱۹۹۹ با او ازدواج نمود. این رابطه ماندگار، همانند روح لطیف و احساسی ون‌دام، تصویری متفاوت از یک قهرمان اکشن کلاسیک ارائه داد؛ مردی که در کنار قدرت بدنی، از نمایش عشق و اشک هم نمی‌ترسید.